Communiceren met àlle ouders

Diegene die je wil zien, krijg je nooit te zien

Voor ouders en kinderen die geen, weinig of slechte ervaringen hebben met onderwijs vormt de weg van de voordeur naar de schoolpoort een lange afstand. Het afleggen van deze afstand gaat met een zekere angst en spanning gepaard. Zo leeft bijvoorbeeld bij vele kwetsbare ouders de schrik voor de gevolgen wanneer de school de financiële of opvoedingsproblemen van de ouder(s) te zien krijgt.  

Mijn dochter gaat nog niet zo lang naar school. Ikzelf was bang om haar naar school te doen. Was voor mij een stukje afstand doen van mijn kind. Ik sta er al een paar jaar alleen voor. Mijn man zit in de gevangenis en kan daardoor zijn taak als papa niet goed vervullen. Ik heb het heel erg moeilijk bij de opvoeding van mijn twee kinderen. Toen mijn dochter naar school beginnen gaan is, ging ze meer niet dan wel. De vrouw van Kind en Gezin vond dat mijn kind recht had om naar school gaan, ik was het volledig met haar eens maar had niet de moed om dit te doen. Ik heb dan uiteindelijk durven vertellen aan de vrouw van Kind en Gezin wat het echte probleem was. Ik kon mijn kind geen boterhammetjes meegeven naar school omdat ik in de financiële problemen zit. En ik dacht als ze dit op school merken dat ze haar van mij zouden wegnemen. Die vrouw van Kind en Gezin had me gevraagd of ze eens met school over dit probleem mocht gaan praten. Heb daarin toegestemd. Nu is het zo dat mijn dochter alle dagen naar school gaat en dat ik de betalingen aan sociaal tarief betaal. Dit is voor mij ideaal, zo heeft mijn kind de kans om naar school te gaan. Ze gaat heel erg graag naar school, ze is graag bij de andere kindjes. Ze is ook veel rustiger als ze thuiskomt. Dat maakt dat ik ook minder zenuwachtig ben. Ben blij met het begrip van de school (Uit: Hebben wij als ouder in armoede... Hebben wij als ouder in de armoede ook een plaats op school?” Getuigenissen verzameld door de Zuidpoort en het Vergiet in het kader van het project onderwijs van de Gentse Verenigingen waar armen het woord nemen. Voor meer info: www.lop.be, LOP Gent, basisonderwijs, werking: Getuigenis Armoede en onderwijs, 8 december 2003).  ).

Er kunnen verschillende redenen zijn waarom ouders niet komen opdagen op school voor een schoolfeest, oudercontact, rapportbespreking, spaghettiavond, … :

  • Niet begrijpen wat er precies wordt verteld, niet weten wat de verschillende codes op het rapport willen zeggen.
  • Zich schamen ten opzichte van de andere ouders en leerkrachten omwille van de kledij, taal, … . 
  • Bang zijn voor minder goede resultaten van hun kind.
  • Beschaamd zijn dat men de dingen niet zo goed kan uitleggen als de leerkracht. 
  • Negatieve ervaringen uit het eigen schoolverleden meedragen. Deze kunnen zorgen voor een gevoel van machteloosheid. 
  • Niet vertrouwd zijn met ‘participatie’ waardoor het ook niet in hen opkomt om de school te bevragen, laat staan kritisch te zijn. 
  • Onzekerheid over de eigen mogelijkheden om hun kinderen te ondersteunen in hun schoolloopbaan. 
  • Sommige ouders stellen een groot vertrouwen in de rol en opleiding van leraren. Omwille van deze deskundigheid verwachten ze dat een groot deel van de opvoeding van het kind door de school wordt opgenomen. “Jij het bloed, ik de beenderen”, zegt een Turks spreekwoord. Dit verwijst naar gescheiden verantwoordelijkheden. In de school nemen leraren hun verantwoordelijkheden op. Thuis doen de ouders dat ( Intercultureel Netwerk vzw, 2004 Intercultureel Netwerk vzw (2004). Door de bril van ouders. Een denk- en doeboek voor gemotiveerde scholen en leerkrachten. Gent: Provincie Oost-Vlaanderen. , p21). 
  • … 

Ik als kind voelde mij ook slecht op school; wegens de situatie thuis moest ik hard werken in ’t huishouden, ik had nooit een boekentas. Ik moest straf schrijven, kon ze niet maken, waardoor het conflict met meesters en juffen steeds groter werd. Ik moest naar de sociaal assistente van de school om eens te gaan praten. Die ging dan op haar beurt thuis met mijn moeder praten, resultaat ervan was dat ik bont en blauw geslagen werd. Daarom ging ik liever niet naar school. Ik ben nooit gepest door kinderen. ’t Was meer het onbegrip van de meesters en juffen…(Uit: Hebben wij als ouder in armoede... Hebben wij als ouder in de armoede ook een plaats op school?” Getuigenissen verzameld door de Zuidpoort en het Vergiet in het kader van het project onderwijs van de Gentse Verenigingen waar armen het woord nemen. Voor meer info: www.lop.be, LOP Gent, basisonderwijs, werking: Getuigenis Armoede en onderwijs, 8 december 2003).  ).

Blijvende inspanningen, om deze moeilijk bereikbare ouders bij het schoolgebeuren te betrekken zijn broodnodig. Ook wanneer deze inspanningen in het verleden vruchteloos waren. Op termijn werkt een volharding aan inspanningen drempelverlagend. 

Maar hoe kun je deze inspanningen concreet vorm geven? In wat volgt werken we drie aandachtspunten verder uit: 

Creative Commons License